DUSZPASTERSTWO BANKOWCÓW DIECEZJI RZESZOWSKIEJ MATEUSZ

Powrót do strony głównej/Spotkania/Spotkanie 31

Na spotkaniu 22 kwietnia 2010 r. rozmawialiśmy z ks. Januszem na temat wstrzemięźliwości. A oto krótka notatka ze spotkania.

Wstrzemięźliwość rozumiana jest w kościele przede wszystkim jako post. Oczywiście w szerszym znaczeniu pojęcie to wiąże się z cnotą umiarkowania, konieczną w utrzymaniu moralności w życiu małżeńskim.
Ale podstawowe rozróżnienie to: post ścisły i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych.

Post ścisły zachowujemy w środę popielcową i w Wielki Piątek, kiedy rezygnujemy ze spożywania mięsa i ograniczamy posiłki do trzech dzienne, z których jeden spożywamy do syta, a dwa na lekko. Post ścisły obowiązuje każdego, kto ukończył 18 rok życia, a nie osiągnął 60 lat. Ponieważ w pewnych krajach za osoby dorosłe uważa się już 15-latki, to są one zobligowane do poszanowania postu ścisłego.

Wstrzemięźliwość, czyli powstrzymywanie się od spożywania posiłków mięsnych obowiązuje w każdy piątek wszystkich od 14 roku życia. Jeżeli w piątek przypada ważne święto, albo uroczystość, to uzyskujemy dyspensę.

Z przestrzegania postu zwolnione są osoby chore, ludzie korzystający ze zbiorowego żywienia, albo podróżujący. Ale osoby korzystające z dyspensy powinni podjąć inną formę pokuty, np.: jałmużnę.

Najważniejszym okresem postu jest Wielki Post. Natomiast

Hieronim Bosch: Siedem grzechów głównych - Fragment: Nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu, Wielcy Malarze, Hieronim Bosch, Część 53, str.6.

również uzewnętrznić w naszej postawie. Choć w wigilię Bożego Narodzenia i Wielką Sobotę nie ma obowiązku przestrzegania postu, to przez wzgląd na tradycję zachowujemy w nich wstrzemięźliwość.

Szczególną formą postu jest post eucharystyczny, czyli rezygnacja ze spożywania pokarmów i płynów - oprócz czystej wody - na jedną godzinę przed przyjęciem Komunii św.

W końcu ze wstrzemięźliwością łączy się piąte przykazanie kościelne: „W czasach zakazanych zabaw hucznych nie urządzać”.

Wstrzemięźliwość jest formą pokuty, umartwienia swego ciała, które pomaga nam dostrzec potrzeby naszych bliźnich.

  Anna Kluzek

Powrót do strony głównej/Spotkania/Spotkanie 31